Zeg mijn lezer dat ik doorschrijf

Portretten van vergeten schrijvers.

Iedere schrijver droomt van een plaats in de literaire erehemel, slechts een enkeling komt er terecht. Wat is er geworden van de romanciers die ooit als een belofte golden, maar nu zijn vergeten? In Zeg mijn lezers dat ik doorschrijf gaat Joris van Casteren naar hen op zoek. Hij spreekt ze over hun werk, hun publicaties en over het vreemde schrijfvirus dat hen ook zonder uitgever blijft besluipen. Openhartig vertellen de auteurs over hun ervaringen met uitgeverijen, hun literaire kennissenkring en de willekeur van literaire geschiedschrijving.


Reacties op
Zeg mijn lezer dat ik doorschrijf:

  • 'Een mooie bundel. (...) Zeg mijn lezers dat ik doorschrijf geeft een pijnlijk beeld van het slagveld dat de literatuur ook kan zijn.' - Max Pam in Het Parool

  • 'Fascinerende portretten die opvallen door een gedistantieerde schrijfstijl.' - Kester Freriks in NRC/Handelsblad

  • 'Zeg mijn lezers dat ik doorschrijf wedijvert met In de schaduw van de Parnassus in hartverscheuren.' - Ger Groot in De Groene Amsterdammer

  • 'Hij heeft mooie verhalen boven water gehaald, dat staat buiten kijf.' - De Limburger

  • 'Juweeltje!' – Gwrrf

  • 'De kracht van Van Casteren is zijn droge toon, hij is de Frans Bromet van het geschreven woord.' - Esquire

  • ‘Vanaf de maan gezien zijn we allemaal vergeten. Laat dat een troost zijn voor de betrokkenen in dit fascinerende boek.’ - Gerrit Komrij in zijn toespraak bij de doop van het boek.